Vrouwenkwaaltjes, wie durft te lezen?

Voor zover ik mijn zaakjes op orde kan hebben, heb ik alles op een rij.
In balans noem je dat.
Ik als mensje, met lijf enzo, reageer nogal intens op de natuur om mij heen. I voel het als het weer verandert, maar ook als de seizoenen veranderen.
Lekker is dat ,vooral als de herfst en de winter eraan komen, heb alleen een bloedehekel aan zomers.
Andere bijkomstigheid is, dat ik als vrouw zo vruchtbaar als de pest ben, bijna geen anti-conceptiemiddel bleek in het verleden veilig genoeg. Alleen geheelonthouding.
Da's niet fijn. Tengevolge daarvan ben ik iets gaan gebruiken wat Mirena heet, een spiraaltje, in de vorm van een scheepsanker in je lijf.
Dosering rommel die erin zit, zou minder moeten zijn dan in een 'normale' pil, maar ieder stofje voer ik door mijn lijf reizen, zo gevoelig ben ik nu eenmaal.

Al jaren eigenlijk zit me dat rotding niet lekker. Ik voel de werkzame stofjes, de hormomen, mijn stemming verandert, mijn lijf verandert, ik verander.
Bij extreme weerswisselingen duik ik er gewoonlijk in met gevoel, heerlijk. Nu niet, ik voel dat de werkzame stoffen zijn invloed op mijn stemmingen hebben.
Qua natuur, ik menstrueer al 7 jaar niet meer door die rommel, mijn lijf voelt nagenoeg nix meer wat met vrouwzijn te maken heeft.
Ik ben dat zo gruwelijk zat!

Dus vandaag heb ik de wandeling naar de huisarts gemaakt, die is gedeeltelijk homeopathisch practiserend, die was eht er al jaren niet mee eens dat ik het gebruikte, die heeft hem er met veel plezier uit gehaald, joepie!! :D

Binnenkort ben ik de eerste vrouw die jubelend van vreugde bloedert, omdat ze haar eigen lijf weer voelt..lol
Daarna moeten we wel weer wat anders natuurlijk, richting hospitaal en 'ingreepje', maar dat heeff tenminste nix te maken met chemicaliën in mijn lijf die er niet horen, alles beter dan dat!!

Gedachte

Vandaag heb ik zomaar zin om op een sleetje van een heuvel af te roetsjen en een sneeuwballengevecht aan te gaan..

Vooruitblik

Zoals de intimi weten, die heel soms ook wel eens een blog van mij lezen(kuch), ben ik sinds augustus 2008 actief op zoek naar een woning voor de kids en mijzelf. In de tussentijd doen wij ons best het leuk te hebben waar wij nu zitten, dat is in het huis met mijn ex, hun vader.
Voor de kids is het simpel, zij wonen immers gewoon nog thuis, zo zien zij dat. Ik had al snel afscheid genomen, van het huis dat "thuis" heette.
Dus eigenlijk ben ik voor mijn gevoel al 2 jaar thuisloos.
Het is een zeer ongewone situatie, zeker niet natuurlijk, dat gaat echt niet vanzelf.
Er is heel veel energie voor nodig om het voor iedereen zo prettig mogelijk te maken.
Ik ben eigenwijs, maar niet zo erg, om af en toe als ik het niet snap, een ander erbij te halen voor tips en ondersteuning, dat moest ik leren, hulp vragen is niet mijn sterkste kant.
Ondanks hulp, en het luchten en delen met vrienden, blijft het een task waar je helemaal alleen voorstaat, dat moet ook, want niemand kan in jouw hoofd kijken, hoe het is, wat je voelt en wat je beslissingen zijn. Ik heb gelukkig wel mensen die met me meekijken.
Belangrijke issues: Welvaren van kids, daarna komt welvaren van mijzelf.
In den beginne haalde ik mijn info vanbuitenaf, dat was eeven ok, tot ik ontdekte dat alleen mijn eigen manier het beste past in de zin van overleven..
Bekijk het zo, je moet leven met iemand, bij wie je absoluut niet meer wilt zijn, onnatuurlijk dus.
De financiele crisis heeft de sociale huurwoningen sector doen stilstaan in de grote steden( dus ook Alkmaar).
In mijn situatie(hoeveel ik mij er ook tegen verzet heb), ben ik afhankelijk van wachttijden, een systeem.
Ik heb een bloedhekel aan maatschappelijke druk, daar waar kan trek ik mijn eigen plan. Wat woningen betreft, gaat die vlieger niet op, ik zit in een systeem.

Ik ga hier niet vertellen door wat voor soort dalen ik allemaal heengegaan ben, ik ben eruit gekomen, dat is wat nu telt. En nooit zal ik weer zo diep dalen.

Ik heb iets gevonden, om mijn wachten te verzachten.
Ik ben in mijn hoofd, mijn toekomstige woning aan het inrichten.
Doordat ik dat ben gaan doen, word ik zomaar(had ik niet verwacht), bevangen door een vooruitziende blik. Eentje die mij positief doet stemmen.
Ik heb een kastje gekregen, een oude boekenkast, die staat(omdat dat gewoon beter voelt), in opslag, op een vliering bij mijn ouders thuis.
Die kast ben ik gaan vullen...dingen die voor mij belangrijk zijn, ben ik aan het verplaatsen alvast.
Dat doet mij goed.
Ik ben mij heel bewust van de processen in mijn leven.
Ooit had ik hele nare stormen in mijn hoofd, die heb ik niet meer.
Ik negeer opmerkingen van mensen, die mij met mijn neus op de negativiteit willen drukken, ik heb daar nix aan.

Ik kijk vooruit, dat blijf ik doen!!

Hanneke doet zingen.

Zomaar voor de lol, via de Hyves met Szandor in een projectje gerold.
Ik ben erg onder de indruk van Beth Gibbons, de zangeres van Portishead.
Szandor was iets aan het knutselen, kreeg de zang niet voor elkaar, voor ik het wist, had ik zelf wat gezongen.
In mijn mobieltje gezongen, wel te verstaan. Voor ik het wist was het al gekopieerd en in de muziek geplakt die Szandor gecomponeerd had..
Toen werd het best wel ingewikkeld, tempo klopte niet helemaal. Eenmaal de rest erbij gezongen, was dat een andere toon dan het voorgaande.
En toen ging ik alweer op vakantie.
Na 2 weken bloed, zweet en tranen van Szandor's kant, animatie geknutsel, wel, niet, uiteindelijk is het klaar verklaard en staat het nu voor het grote publiek op YouTube.
Ik heb wel lef gehad besef ik mij..zomaar en public zingen..
Ik heb wel de smaak te pakken. Er zijn meer liedjes die wel leuk zijn om te zingen.
Het is tijd dat ik zelf een microfoon koop en met behulp van de pc wat opneem, ik wen eraan mezelf te horen.
Als ik de mensen moet geloven die tot nog toe geluisterd hebben, kan mijn stem er best mee door..ik kan Wandering Star niet teveel luisteren, want dan erger ik mij steeds meer aan mijn foutjes, maar het is het eerste maaksel en daar ben ik apetrots op! :D

Beesies

Het is leuk spelen met de Panasonic Lumix DMC TZ8
In volgorde van voorkomen, een dood snuitkevertje en een daas die een andere vlieg opeet.

Alles is Afrika?

Het is toch wonderlijk.
Ik doe zo mijn best om niet geconfronteerd te worden met het WK-gebeuren in Afrika.
Dus als we dan eens de tv aan hebben, willen we wel wat zien met INHOUD, dus geen geblaat over balletjes enzo.
Het aangezicht van (vooral) Hugo Borst is helemaal niet vervelend, en zo ook niet het aangezicht van Youri Mulder, maar praat dan eens over iets wat levensinhoud heeft.
Weet je wat, we gaan een keer naar Adriaan van Dis kijken, de elitaire schrijver, die probeert openminded te zijn..waar gaat het over?? De Zulu's!! Welja, het wel en wee van Zuid-Afriké..
Oh, Rosenmüller dan..ok die kletst ook over Afrika.

Vreemd toch eigenlijk dat niemand ineens meer met een woord rept over de gevolgen van de financiele injectie die gemoeid was met het tot stand brengen van dit WK. Vreemde zin, I know, ik denk dat men wel weet wat ik bedoel..Nee, ik mag niet negatief doen, iedereen verdient aan een WK in Zuid-Afrika toch?

Jammer toch, ik had toch graag wat meer kritiek gezien in programmering, zeker bij de publieke omproepen..

Over die ene film.

Er was weer eens alleen maar WK-toestand op de buis.
Op 1 zender draaide men de film "Ik omhels je met duizend armen".
Het boek lag hier al lang in het stof op de kast, gewoon veuls te dik, en dan begin ik er dus niet aan.
Die ene film over die jongen die het ziekbed van zijn moeder volgt, afgespeeld in flashbacks(zeer vermoeiend dat heen en weer geswitch). Gemaakt door die ene man met die lange naam, die tijdens het schieten van de film overleed. Van de Sande-Bakhuizen of zoiets.

Maargoed, het verhaal.
Ik had Kluun al gelezen en gezien, het zou mij benieuwen..
Moeders speelt de rol van zieke heel goed, zou haast denken dat ze echt ziek was, ik kan daar uren naar kijken, een goed ziekbed met alle emo- spiegische toestanden eromheen. Beetje medisch meedenken kom ik dan niet van los.

Samarinde het modellen-vriendinnetje van Gip(leuke vernoeming naar de de schrijver van het boek) is een mijns inziens zeer leeg rolletje van Carice. Op bepaalde momenten echt zo irritant dat ik Gip toeroep: "Dumpen die hap!!"

Het hele Malta-gebeuren slaat eigenlijk nergens op, afgezien de sores in Gip's hoofd, kan ik mij überhaupt niet voorstellen dat er iets leuk is aan zo'n vakantie, maar dat is mijn mening. De zogenaamde vrienden zijn de op dat moment w.s. beschikbare kandidaten op de acteurslijst. Onbekende gezichten had bij mij wellicht meer indruk gemaakt. Hoog gehalte "Costa" die hele vakantie.

Moeders gaat dood, jammer, was een mooi karakter in de film, zo ook de zus van Gip, die mijns inziens een veel te kleine rol heeft in het hele verhaal.

Vreemde wending is dat Gip van het modelletje schijnt te houden en een leven met haar verkiest, het einde is onbeschrijvelijk slecht..en niet realistisch ook.

Lees de verhalen van Kluun en je leest een man die achter elkaar in een diep gat dondert, er bijna uit is en dan nog een keer dieper zakt, om vervolgens met wat over is het beste van te maken, kijk, dat is de realiteit!

Nee, ik heb niet veel goeds over de film, grote teleurstelling, oppervlakkig ding die film.