IJS

Scarecrow(poëzie van een drugsverslaafde)

I am the everything the all knowing
The omnipotent one
I watch the fields I do not feel
I circumnavigate everyone
I am the scarecrow, alone and disconnected
You stare right past me undetected
I am only here when you expect it
And feel a sadness undescribable
I hange here motionless holding a bible
No revival
I died and became apathy
Then married vacancy
Then moved my children to the tundra of complacency
I do not exist in your world
I've burned the bridges, I've cut the life line
Now all I have left is my mind
Which judges all of you
Analyzes your dumb philosophies
Inwonderment of how you all have ruined your ecology
But you do not hear for I am to you only but nothingness
And I can't understand why I'm the only one that feels like this
It's all piss, I flee
Out of all the people that have left me
The one I miss most, is me

I am the scarecrow and I am so alone

And I've seen thirty years of down time
The face of a clown, a stick for a spine
From a grandiose small town mind
And crows fly all around mine
They shit on my shoulder
I got no voice, no mobility
I get older, heated but colder
No yield in my field, fuck my opinion
I stare at your houses in the distance
Silent persistence at night windows glisten
I got nothing to say cause no one would listen anyway
So I remain against the grain
I've seen sunny days with rain
Busted knuckles and pain and never complained
Dirt is my domain, my view is plain
But I'm invisible, sound mystical
Not really, the days are dry the evening chilly
The only one who understands is little Billy when he's lonely
Make me feel something, make me worth a damn
Make me new again, make me a fuckin' man

Seen the rise and fall the high and low the come and go
And if you knew what I know, sometimes one does not reap what he sows
The wind blows, the moon glows the water flows
The rain turns to snow, and the ground is froze
And only God knows why that's the way it goes

I am the scarecrow and I am so alone

Reis zonder bestemming

Niemand is perfect en iedereen is perfect..

In twijfel gebracht over wie ik ben
over wat mijn hart kan bieden en ontvangen?
In twijfel gebracht over de liefde..
Is er een juiste manier om lief te hebben?
Is liefhebben iemand in zijn waarde laten?
Of is liefde juist nieuwe inzichten brengen en ontvangen?
Of als dit beiden niet gebeurt, is er dan niet genoeg liefde?
Is het de liefde die dan botst, of bots je tegen jezelf op?

Zonder twijfel
er was liefde..
Botste ik tegen mezelf op..
en de ander.
Maar zijn waarde
was niet mijn waarde.

Is het niet juist liefde die
imperfectie kan laten waarderen?
Ja, zo is het, daarover twijfel ik niet.

Schoenen.

Ghandi stapte op een dag op de trein in India...
Terwijl hij instapt, verliest hij een van zijn schoenen.
De schoen belandt vlak naast het spoor.
Omdat de trein begint te rijden, kan Ghandi zijn schoen niet meer pakken.
Kalm doet hij ook zijn andere schoen uit en gooit die beheerst naar de andere schoen.
Hij landt er vlak naast.
Een medepassagier vraagt Ghandi verbaasd waarom hij dat doet.
Ghandi glimlacht. "De persoon die mijn verloren schoen langs het spoor vindt, heeft niets aan 1 schoen, nu kan hij ze tenminste gebruiken."