vrijdag 30 oktober 2009

Politiek geneuzel...of niet?

Laat ik mij eens op want anders richten...
Al dagenlang zoemen er 3 woorden door mijn hoofd:

~Ideologie
~Activisme
~Propaganda.

Ik kom er niet uit, of de meningen verschillen.
Lyrisch als ik ben op dit moment, ben ik voortdurend bezig met het nieuwe album The Resistance van Muse, wat meer is dan een orgastisch lekker stukkie muziek...

Matthew Bellamy (zanger van Muse) is groot voorstander van het Geoisme.
Geoisme:Het geoisme of georgisme (naar de Amerikaans econoom Henry George) is een politieke en economische ideologie. Centraal in het gedachtegoed is het eigendomsprincipe dat stelt dat private eigendom voortkomt uit menselijke arbeid en creatie, maar dat de natuurlijke voorzieningen, inclusief alle grond, aan de mensheid als geheel toebehoren.
Earth Sharing word het ook wel genoemd. Men gebruikt/bezit wat men nodig heeft, en men betaalt belasting aan de gemeenschap over wat men heeft.
Ik kan goed meekomen in de ideëen, maar denk snel door...

De mens heeft zichzelf aangeleerd dat het lekker is om te bezitten, en dat het fijn is een status daaraan te onttrekken. Dus is zo'n politiek/economisch systeem werkbaar?

Geld is macht. Dus kun je mensen omvormen?
De jeugd houdt de toekomst in handen en zoekt vernieuwing en verandering. Door de muziek spreekt hen dit aan, maar is het werkbaar?

Als je lang doorleest en het geoisme bekijkt heeft het heel veel mooie mogelijke oplossingen cq. aanpakken van hoe we dingen kunnen doen in de toekomst, met behoud van verschillende culturen en het bewust met elkaar leven(supra-municipal, oftewel super samenleving). Nogmaals, is dit ideologie?

Ik vind het lekker om aan denken gezet te worden, maar wel met begrijpbare taal...ook de jeugd zoekt dit, het lijkt daarom een mooi uitgangspunt dat geoisme.

Google er maar eens op, of zoek naar afbeeldingen van geoisme, het ziet er eenvoudig uit. Als je je verdiept zie je dat het een ecologische, mensvriendelijke manier van leven is.
Ik zeg niet dat ik aanhanger ben hiervan, daarvoor weet ik er niet genoeg vanaf, maar het boeit me zeer...dus daarom deel ik het met eventuele lezers...

Oh, ik sla over waarom ik denk aan activisme en propaganda.

Ik kan de 2 niet goed van elkaar scheiden.. het enige wat ik snap, dat wanneer ik teveel het onderwerp aanhaal in forums of groepsgesprekken men roept dat ik aan propaganda doe. Lijkt me sterk, want ik ben geen aanhanger hiervan, ik wil alleen graag aanhalen wat me bezighoudt nu.
Activisme is in mijn ogen alleen werkbaar als er iets is om je tegen te willen verzetten. Een activist is niks zonder tegenstander.

Ok, mijn hersenspinsels van nu staan even op papier.

Er is een meisje wat een liedje van Muse heeft gecovered met een gitaar en een zelfgemaakte drum. Onbewust heeft zij zich wellicht als voorbeeld gesteld voor de jeugd en het feit dat ze dingen anders willen:



De woorden:

Muse Uprising

Paranoia is in bloom,
The PR transmissions will resume,
They'll try to push drugs that keep us all dumbed down,
And hope that we will never see the truth around
(So come on)
Another promise, another scene,
Another packaged lie to keep us trapped in greed,
And all the green belts wrapped around our minds,
And endless red tape to keep the truth confined
(So come on)

They will not force us,
They will stop degrading us,
They will not control us,
We will be victorious
(So come on)

Interchanging mind control,
Come let the revolution take it's toll,
If you could flick a switch and open your third eye,
You'd see that
We should never be afraid to die
(So come on)

Rise up and take the power back,
It's time the fat cats had a heart attack,
You know that their time's coming to an end,
We have to unify and watch our flag ascend

They will not force us,
They will stop degrading us,
They will not control us,
We will be victorious

zondag 27 september 2009

Parasiet.

Ik kan mij herinneren, dat ergens in het diepst van een puberteitscrisis oog in oog kwam te staan met mijn vader die mij in woede verwijtte: "Jij bent de parasiet van het gezin!!" Als ik eraan terugdenk, lach ik mij rond, want dit is nou typisch een uitspraak voor een bioloog...

Nu worstel ik enorm met het ouderschap, ik merk dat het persoontje Hanneke al tijden niet meer bestaat, genadeloos aan de kant gedrukt, in het belang van de kinderen. Het maakt mij in en intriest mijzelf te zien afsterven, een rouwproces..Menig moeder vind het heerlijk zichzelf te verliezen in de opvoeding, of hebben zich er eenvoudig bij neerlgelegd met de opmerking: "Ach, als de kinderen genieten ben ik gelukkig".

Als ik in de spiegel kijk denk ik: Wie ben jij en wat heb je met Hanneke gedaan?

Tommy Wieringa sprak een paar rake woorden in een oud interview over zijn nieuwe boek Ceasarion wat ik in de Libelle las : Ouderschap is opoffering, daar zijn kinderen ook het beste bij gebaat, want zij moeten kunnen parasiteren op de offers die hun ouders gemaakt hebben. Ouders van tegenwoordig zijn te druk bezig met zichzelf en een kind is daar niet bij gebaat.
Opoffering is de enige oplossing.

Caesarion is een geschiedenis over schoonheid en verval, over de knellende band tussen moeder en kind, hun trouw en ontrouw, en ten slotte, wanneer deze dingen zijn verteld, over het belang jezelf ten offer te brengen.
Het boekt eindigt met de woorden: Hij was alleen. Alles begon.

Zo zie ik mij nu, alles is opgeofferd en het is te hopen dat als het eindelijk weer stil is, de kinderen de deur uit zijn, dat er dan nog iets van mij over is om mee te beginnen...

woensdag 16 september 2009

Deeply Dippy Hippie


Jaaah...

Ik kan er een raadplaatje van maken : Wat is dit?

Ik kan ook vragen: Wat klopt er niet aan dit plaatje?

Een hippie is in de volksmond een nogal ombekommerd type. Live and let live, peace and love for all. Hoezo politiek? Ik vind iedereen lief, dat is de hippie. Maar als de hippie nu ff niet happy is, is hij dan geen hippie meer? Of bestaat er niet zoiets als een unhappy hippie? Volgens Google niet, hooguit een verdrietige hippie...Over het begrip hippie is men zowiezo niet uitgepraat. Als je je Woodstock goed kunt herinneren, dan heb je het niet goed beleefd, want Woodstock is voor sommigen een soort onbewuste belevenis, die je je dan bewsut op vreemde manier weer wel moet herinneren..beats me..LOL

Anderen daarentegen vinden zichzelf een hippie omdat zij zich op hun manier hebben geïdentificeerd met de afhakers van de Vietnam-oorlog, of de veteranen...(denk ff Forrest Gump, die groep mensen)Hippie door oorlog( ook een bijzondere manier van denken).

Dan zijn er ook nog de mensen die denken hippie te zijn, omdat ze een moestuin hebben en panelen op hun dak.

En dan is er een heel grote groep die zich hippie noemt, als excuus zich politiek geen mening te hoeven toedichten, of om te rechtvaardigen dat het politieke bestel in hun land wat foutjes heeft gemaakt( dit zijn de ergste hippies), in mijn volksmond genoemd: de amerikanen...

Nou ben ik zowieso niet zo'n schaap, geen volger, niet de behoefte om bij een groep te horen, maar had wel lang het idee, dat om mijzelf het beste te omschrijven (gezien de omgeving graag in hokjes denkt), dat ik in mijn levensovertuiging het dichtst in de buurt van de hippie komt.

Ik heb zojuist de buddytest van MSN uitgevoerd, mijn eerste indruk is dat de test kant nog wal raakt, tot nog toe is iedereen hippie, terwijl ik ik meeste van mijn vrienden behoorlijk ken( anders had ik ze niet in de lijst), geloof mij daar zitten toch echt wat koptsukken tussen die echt niet zo hippie denken. Maar dan kom ik weer terug op de vraag: wat is een hippie dan?

Whatever, ik zocht een plaatje om de omgeving duidelijk te maken wat mijn huidige status is: dark Hippie.
Ik hou van iedereen, maar op het moment ben ik aan het survivallen en trek ik geen drama en andere niet handelbare emoties, take it or leave it, ik bash, ben cynisch tot op het bot, alleen de intimi krijgen de warme deken...

Ik denk dat ik zojuist de dark Hippie als begrip heb ontdekt, want daar heeft Google ook niet van gehoord. Tenzij de dark hippies zich zo rotschamen dat ze daar geen plaatjes van gaan laten zien.

Kortom, ik ben bereikbaar, maar kom in harnas, er komt een moment dat ik jullie weer allemaal ga vertellen dat jullie sterk zijn, inspirerend, dat ik dankbaar ben voor de vriendschap en al die andere roze bloemetje bloemetje opmerkingen, maar voor nu: Het komt goed, ik ben een dark hippie!

maandag 14 september 2009

Zomaar een dag

Ik begrijp dat het niet voor iedereen in te schatten is hoe het erbij een ander uitziet.
Interpretatie blijft het.
Hoe een gemiddelde dag er hier uitziet. (greep uit gebeurtenissen van de afgelopen week).

Mooi, in de avond bij ieder kind een pakketje kleren voor de dag erna klaargelegd, deze keer met een lange broek en sokken, want zo warm word het de volgende dag niet.
Jongste kind is het snelst beneden( die was al goed wakker om 6 uur) en na signalen van juf naar aanleiding van gymles, word direct het ondergoed gecheckt(dat onbrak er dus aan bij de gymles), en ja hoor, meneer kan weer naar boven, onderbroek moet toch echt aan kind <_<
Dochterlief treedt vervolgens aan aan het onbijt, goed gekleed in een haltertopje en minirokje(dat hadden we niet klaargelegd)...Na een opmerking hierover en wijzend naar de storm buiten, krijg ik een: Jaaa hoooor, dat doe ik echt niet, ik loop voor lul anders....Stampvoetend gaat het naar boven met de opmerking : Als ik te laat kom is het jouw schuld!! *zucht tel tot 10*
Kind 3 zit met de oren dicht aan tafel vanwege de voorgaande discussies) en daarom sjaggie omdat hij geen handen over heeft voor Mario en Luigi, ik steek naar hem de duim op, jongen goed gedaan, hier is je broodje en melk. Volgende discussie: Waarom krijg ik rode worst, ik wilde pindakaas, dit eet ik niet <_<
Andere zoon is inmiddels ook weer beneden incluis ondergoed, maar dusdanig gepikeerd dat hij de boterham helemaal niet eten wil.
Dochter gaat met boterham in de mond naar school...
Op school mag in meteen in gesprek met juf over het feit dat de jongste teveel duimt en de middelste teveel alleen staat op het schoolplein. Juf van dochterlief laat weten dat ik in het vervolg van haar mag horen wat de taken per dag zijn, want mw. liegt hierover en confronteert mij iedere vrijdagmiddag(tussen de middag) met de volledige weektaak die dan in 50 minuten nog even gedaan moet worden. wat krap word, want ik moet haar ook nog uitleggen dat het niet juist is zoals de jongen uit haar klas de verkering uitmaakte door het sturen van een vriend met de mededeling...(kalverliefde maar van levensbelang voor haar).

Zo blij als ik eenmaal na negenen weer thuis ben en eindelijk zelf aan ontbijten toekom, als ik ontdek dat dochterlief de pauzehap is vergeten, dus ik kan weer terug. Koud 2 happen brood naar binnen eenmaal weer thuis, gaat de telefoon: Mam..mijn gymspullen...ik mag ze van juf niet gaan halen..Grrr!!

Ik wilde de ramen gaan lappen, maar het zweet staat mij al op de rug op 9.15u...
Fijn een dag cursus voor mijzelf, wij zijn als verpleegafdeling leerafdeling geworden, dus mag ik op training, competentie halen net gezegd. leuk, ook fijne tip over duimzuigen mee naar huis.
Eenmaal thuisgekomen ga ik automatisch de koppen tellen. Waar is Stefan? Dat weet ik niet is het antwoord, maar hij komt zo af en toe wel aanwaaien..Grrr,,hmpf!! Zijn fiets is ook weg hoor, merk ik nog op, "Oh" is het antwoord.. Dan moet ik dus gaan zoeken, want de man op de Playstation kan nu echt niet bij zijn autorace vandaan...
Hij word gevonden, waar precies is te ingewikkeld om uit te leggen, maar een gevaarlijk oversteekpunt is hij in ider geval voorbij geweest..
Excuus van ex: Als hij af en toe wel ff komt binnen waaien ga ik niet zoeken..Mijn advies: iedere 10 minuten ff checken waar hij uithangt. Ja hoor, is het antwoord, alsof jij dat altijd doet..Ehmm, ja dat doe ik dus ja...altijd!
Ineens is daar dochterlief die vraagt hoe mijn dag was, dat is lief!
Met het zweet nog op de rug van fietstocht en ex die afzwaait naar boven, is het mij duidelijk dat niemand anders dan ik weer kan opdraaien voor een fatsoenlijke maaltijd en daar gaan we weer.
Duimende zoon laat mij weten dat hij mij erg lief vind gevolgd door hoestbui waarbij de bronchitis weer goed te horen is <_<

Ik heb de kleine details weggelaten, maar geloof mij, als ik vanaaf zelfgenoegzaam een heel puntje Port Salut in mijn eentje wegvreet, haal het dan niet in je hoofd mij te vertellen dat dat eigenlijk niet goed is...HMPF!

zaterdag 8 augustus 2009

Van Start!




Okee, dit lijkt mij een goed begin van een mooi verhaal.
Zie mij liggen met mijn spekkies naast Anne...
2de foto was ons uitzicht.
Uren, dagen, maanden jaren(vliegen als een schaduw heen...lol...oud versje), gingen voorbij, hectiek, vreemde toestanden, weinig rust, afijn het achtbaan idee is bekend ;)
Het plan dat maanden geleden was gemaakt, werd eindelijk werkelijkheid, ik ging mijn vriendjes en vriendinnetjes in Schotland bezoeken.
Eerst een weekend bij Anne in Buckhaven, een half uurtje rijden vanaf Edinburgh, in de regio Fife, aan de baai the Fifth of Forth(tongtwister)
Het is adembenemend hoe mooi het daar is, niks regen, prachtig weer.
We zijn de Falkland Hills opgeklommen(met Birkies!!) of Lomond hills zoals ze daar zeggen, in een uurtje, eenmaal boven had ik mijn zen te pakken.
Ik heb lang genoegen genomen met een stiekeme duinpan af en toe, maar dit overtreft dat wel even.
In de verte zijn de Hooglanden te zien, die lijken niet zo ver, maar wel 5 uur rijden.
Afijn, boven, liggen op je rug, grasje in je mond en de omgeving opzuigen, heerlijk!
Ik had geen idee meer hoe ontspannen ook alweer in zijn werk ging, maar het is voor mij dus indrukwekkende omgeving, mond dicht en het hoofd raakt even leeg.
Vanaf deze plek, in zen-toestand richting de Hooglanden gereden, de heuvels werden hoger, het landschap veranderde en ineens reden we tussen de immense hooglanden. De keel trok dicht, iest wat ik met vakantie nog nooit heb meegemaakt, bergen paars(van de hei) en groen, laaghangende wolken(heel mystiek) ne hier en daar een waterval, tegen die tijd had ik de tranen in de ogen en hyper dochter zat met open mond vanuit de auto naar buiten te staren...Nog nooit zoiets meegemaakt.
Ik zou die week, nogal primitief, veld zonder sanitair e.d, in een tentje bivakkeren, niet alle vrienden hadden vakantiem dus met 1 vriend(Bun) en kind in een tentje, dat was het plan.
Eenmaal aangekomen in Inverness moesten wij achter Bun aanrijden richting camping.
Bun leit ons een leeg veld zien met een verlaten roestige kapotte caravan en zei dat we even verder de tent gingen ophalen.
Aangekomen bij een park met lodges(houten vakantiehuisjes met veranda, tenmidden van de enorme omgeving vol heuvels), werd me gevraagd in huisje 4 de tent even te pakken, dan konden we aan de slag.
Ik klopte daar aan, de deur ging open, en tot mijn verbijstering stond daar de hele club van vrienden, die gezegd hadden er niet te kunnen zijn. Ik heb in tijden niet zo gejankt :/ Kind lief was er van van de kaart..LOL
Het hele tentgebeuren was een vooropgezet plan om mij in de zeik te zetten, 12 man stond me grijzend aan te kijken.
De hele week was een droom van laat op, laat eruit, bergen beklimmen, kampvuren, lange maaltijden, lachen, huilen, veel geknuffel, zingen en muziek, de kinderen konden het geweldig met elkaar vinden...
Het heeft me vreselijk veel moeite gekost om weer naar huis te gaan...Ik mis het nog.
Weer met dichte keel en tranen ook weer door de Hooglanden gereden terug naar het vliegveld, maar ik kom heel gauw terug, ik kan Schotland en de lieve vrienden helemaal niet missen!!
Zo, dit was mijn eerste epistel, na 3x typen en crashen van internet explorer..grrr