Plat

Met de gratie van een neerdwarrelend herfstblaadje, vlindert zij als een olifant door de porseleinkast.

En zo ben ik. Anders kan ik het écht niet omschrijven.

En heel soms ben ik een beetje stil, aangedaan, of gewoon stilletjes aan het genieten.

Of ik slaap.

Ik kwam langs dit bronzen olifantje en wist het.

Deze pose, ja, dat ben ik.

Face flat.

Knoop in de slurf.

Totaal geaard.

Opgegeven.

Uitgerekt.

Gevloerd.

Het zij zo.

Elephantidae Horizontalus

Koelkastmoeder

"Jij bent helemaal geen koelkastmoeder!"; werd mij verteld.

Ik kreeg grote vraagtekens boven mijn hoofd.
Zou het zo'n moeder zijn die bij nachtelijke frustraties in het koelkastlicht, midden in de nacht de groentela( waar nooit groente in ligt) leeg eet?

Of zou het zo'n moeder zijn die de gehele koelkast heeft volgeplakt met schema's, lijstjes en systemen? Ja, daar herken ik mijzelf wel iets in, maar hoezo dan??

Of bedoelen ze een stay-at-home moeder?

"Jij hebt autistische kinderen, en meestal hebben die koelkastmoeders," werd mij uitgelegd.
"Deze moeders zijn vaak emotioneel wat 'arm'. Koude, koele, onverwrikbare schepsels," werd er nog aan toegevoegd..
Ik slikte, "Oh?"

Zijn er nog meer vreemde generaliseringen waar ik niets van af weet en staat deze al in de Van Dale?