maandag 14 april 2014

Verkoudheid

Verkouden.

Ik hoor een vreemde ademhaling in de wc, het piepen van de wc-rol, gefluister...

Mijn jongste heeft het te pakken.
Dan is het oppassen geblazen, want hij is gevoelig voor bronchitis.
Daarnaast met zijn extraatje ASS, namelijk PDD NOS is dit geheel een verontrustende gebeurtenis.
"Ik heb snot kijk dan, nu is het doorzichtig".
"Mama, toen ik net ging snuiten was het een rode sliert, toen ik in de klas snuitte was er ook geel in. Wat betekenen al die kleuren? Als het geel is, is het bijna voorbij zei oma!"

En niet snuiten hè, nee. Met de vinger hup, zo erin en de boel eruit trekken. "Niet kijken!" roept hij, dat wíllen we niet eens. Wij gaan wel een kamertje verder zitten.

Volgende activiteit, ademhaling tellen, hoever hij kan inademen, dan weet hij of hij benauwd wordt, dat is leuk, rare piepgeluiden bij het diep inademen. Dat herhaalt zich een keer of tien. Nee, pufje niet nodig, als mama dan maar wel de ademhaling blijft tellen als hij slaapt, want als hij nou in zijn slaap benauwd wordt, dan kan hij doodgaan, had hij ergens gelezen.

Eenmaal in bed nieuwe activiteit, dat ene kleine snotje niet uitsnuiten, maar gefascineerd op en neer snuiven, in en uit,  het ritme van de klok aanhoudend. Tenen bewegen ook mee zie ik nu, lief. Toch maar weer even snuiten...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten