Intens fröbelen.

Ik zocht iets om mezelf mee te ontspannen en af te leiden, mijn leven is zo hectisch, intens, ik moet daar af en toe van los, helemaal van weg, iets wat volledig van MIJ is. Dom lallen in een kroeg of in een sportschool aan de gewichten hangen is niet mijn ding. En muzikaal ben ik eigenlijk dus ook niet.

Ik zag een leuk artikel over het losweken van foto's op hout of iets anders..
Ik zie een muur zonder lijsten en kaders, wel veel plaatjes, ik wil kunst zonder kaders in mijn huis, gemaakt van mijn eigen foto's..
Ik kon daar wel wat mee.
Dus spulletjes verzameld en aan de slag.
Ik heb niet voor Jan Doedel de opleiding Activiteitenbegeleiding gedaan, ik hou wel van een beetje vieze handen.
Nuchter als ik ben(dacht ik), gewoon een beetje doen.
Dat werkt niet zo..

Het werd een vrij bewust proces ineens, ik deed het eigenlijk om aan niets te denken, maar ondertussen kwamen allerlei facetten aan het licht. Geduld, precisie, ordelijkheid, voorzichtigheid.. nou, de kleinste dingetjes die mij  'mij' maken kwamen aan het licht, lekker uitvergroot..
Eigenwijs zijn, chaotisch, zulke dingen en nog meer.

Ik heb hier 3 jaar voor geleerd..trut.
Een activiteit is geslaagd mijns inziens, als er vooral procesgericht geknutseld wordt. Het proces is bij mij altijd belangrijker dan het product.
In mijn opleidingstijd had je nog productgericht werken. Activiteiten konden meerdere doelen hebben, procesgericht, of productgericht. Hoe richt je een ruimte in die efficiënt is, zodat de productielijn snel en goed afgewerkt wordt? Ik had er toen al een hekel aan..dat zou mijn werk niet worden.

Afijn, het hele proces is als een vergrootglas, mijn leven onder de loep genomen.
Doorzetten, voorzichtig zijn, geduld, dingen laten gaan, verrassingen open laten. Perfectionisme loslaten, details, kritisch zijn. waarom heb ik zo'n hekel aan de kleur roze? Al doende tref ik beperkingen, moet oplossingen vinden, kan ik dat, wil ik dat, of sla ik een andere weg in? Andere doelen komen aan het licht.
Het doet van alles, ik ga er nog even mee door.

Veel van deze processen ken ik theoretisch heel goed, maar door te doen, maak je er een wijsheid van.
Creatieve therapie ben ik nu zelf aan het ervaren...mooi.

En waarom ik van vieze handen hou, ben ik nog niet achter..kom ik vast nog wel te weten.

Dit is een resultaat, overbelichte foto van vetplantenstekjes overgebracht op een gestucte muur, het begin is er..wonderschoon, waterig, vluchtig, transparant en natuurlijk..en dat is eigenlijk wie Hanneke is..of nog meer?