Soms

Soms zijn er momenten, dat ik aan je denk, al komen die maar weinig voor...(Paul de Leeuw, Vlieg met me mee naar de regenboog)

Of:

Denk aan mij, blijf aan mij denken, een mens vergeet zo snel...

Het waren onze liedjes Ron..je bent niet meer, al een tijd niet meer, niet meer sinds die eerste paasdag in 1995, 15 april geloof ik, ik ben al tijdje niet meer bij je graf geweest, dus ik vergeet de datum wel eens...zomaar weg was je, aan het opbouwen voor "A Star is Born" voor RTL, in Aalsmeer, ik heb nog lang dat draaiboek van die avond bewaard. Je viel van je kruk in de personeelskantine, iedereen lachtte, je zat vol geintjes, maar deze keer stond je niet op, onverklaard, zomaar weg, nog maar 21 jaar...

Helemaal waus van Pink Floyd was je, op je steen staat: The grass was greener..

Tot 3x toe was ik de degene die je koos om mee te gaan naar de Phantom of the Opara, omdat die andere meiden zich niet wisten te kleden op een avondje uit zei je..dus dan je zussie Snoes maar weer mee in een gehuurde jurk, met je moeder een beha zonder bandjes gekocht, het zat niet, maar stond beter haha..
De laatste keer dat we gingen kregen we een aanrijding, frontaal, je zag het aankomen, ik niet, je Scorpio total loss, haasten, want je moest en zou weer heen.
Overhaastig verliet ik het ouderlijk huis op mijn 20-ste, mijn vriendje ging evengoed met vakantie, maar jij bleef thuis, helpen..Moppentoppers tapijt kreeg ik, antraciet kleurig, weet het nog, ze hadden een stukje over bij de opbouw in de studio.
Op de brommert achterop bij je naar de kroeg, als het tijd werd dan zei je: "Kom snoes, ik breng je naar huis.." Zo stoer vond ik dat, ik had eindelijk de grote broer die ik altijd gemist had.
Je lieve moeder vertelde na je overlijden dat je heimelijk verliefd was op me, ik was toch gewoon je zussie Snoes??
Zoveel plannen had je, altijd bij Joop ruzie met de jongens van het NOB, die wisten niet wat ze deden volgens jou, je ging je eigen zaak beginnen, apparatuur en materiaal voor feesten en partijen verhuren, je was al zover dat de visitiekaartjes al klaar waren, Jan Kinkel ( ja hij bestaat) had ze voor je gemaakt, ze lagen klaar om opgehaald te worden. Na je overlijden heeft Jan ze alsnog uitgedeeld, ik had er al eentje in mijn portemonnee., het feestje kwam niet meer...

Ach, het is mooi zo, alles wat we gedaan hebben heeft een driedubbele mooie herinnering...

Datingwereld, kort samengevat.

Het gaat niet meer om het vinden van een geschikte liefde, maar om een snelle bevrediging van een behoefte.

"Ik heb wel zin in een rijsttafel, maar geen zin om /tijd om te koken, dus haal ik wel een dagmenuutje."

Gijsje..

Het onweert.

Ik ruik de bliksem, het knalt en het stort, dakgoot overstroomt, een snelstromende rivier in de tuin( waar ik met blote voeten in stond, tot de hagel teveel pijn ging doen), katten willen dolgraag naar buiten en het is stikdonker...ik weet niet hoe het daar is, maar hier is het zen-sa-tio-neel!! Heerlijk! :D

My Generation.

Kleine illustratie, hoe tegenwoordig mijn generatie met elkaar omgaat:

'Hai, zag je foto...zo..lekker stuk hoor'..
Hier denk ik al meteen, hoe moet ik in vredesnaam het gesprek nog een draai geven en eventueel iets meer diepgang geven, als de nadruk al zo ligt op het bespreken van uiterlijkheden..
Stilte dus...
'Hey, ben je er nog, lekker ding?'
'Ja..'
'Ben je single?'
'Ja, hoezo?'
'Waar woon je?'
'Noord-Holland'
'Oh, haha, ja dat zag ik al,lekker in de buurt, ik ook, misschien een keer date doen?'
'Nah nee, doe maar niet, past allemaal niet zo in mijn huidige leventje, gecompliceerd zallik maar zeggen'(kleine uiutleg erbij over geen eigen huisje hebben enzo)
'Ja ok, da's lastig, maar je zal toch ook wel eens wat behoeftes hebben?'
'Pardon, behoeftes?'
'Ja, beetje warmte, lekker knus zegmaar, sex enzo..'
'Nou, daar ben ik niet naar op zoek hoor..'
'Oh, heb je al een neukbuddy?'
'WAATTT??'
'Een "friend met benefits" zegmaar'
'Ummm nee...die heb ik niet nee..moet dat dan?'
'Nou, iedereen heeft het druk, geen tijd voor relatie enzo, maar je wilt toch af en toe wel eens wat, toch?'
'....'
'Maareh, kom eens op de cam dan, dan kunnen we daar toch wel ff naar elkaar kijken?'
'Nee dank je, ik drink mijn koppie thee op en ga naar bed..'
'Jammer, dat ik er niet bij ben... mmm :P'
'Geen interesse, zoek maar een ander type dat welwillend is...'
'Wat ben jij een frigide trut zeg..'
'Wat ben jij een oppervlakkige viespeuk..'

Dit is niet een incidenteel gesprek, minstens 1x per week tref ik wel ergens zo'n generatiegenoot, die op deze manier iets denkt te vinden.
Jammer dat het allemaal zo goedkoop en plat moet.
Wat is er mis met verliefd zijn of worden?
Wat is er mis met relaties?
Waar is iedereen nou zo bang voor?
Of gaat het echt alleen maar over neuken nog, heb ik het zo mis?
Diep bedroevend..:(

Burke en Hare.

De body snatchers van Edinburgh.

Het kasteel van Edinburgh en de aanpalende Old Town zien eruit alsof zich er in het verleden duistere taferelen hebben afgespeeld... en dat is ook zo.
Natuurlijk was het kasteel het toneel van belegeringen en bloedige gevechten, waarvan de laatste nog zo’n 250 jaar geleden plaatsvond, maar ook in de straatjes en steegjes direct erbuiten was het lang niet altijd goed toeven. Dat ervoeren de slachtoffers van de beruchte negentiende-eeuwse bodysnatchers William Burke en William Hare.
Hare was huisbaas en Burke een van zijn huurders. Toen op een dag een andere huurder, die nog een huurachterstand had, bleek te zijn overleden, kwamen de twee op het idee het lijk te verkopen aan de befaamde anatoom professor Robert Knox.
Knox gaf vier pond voor het lichaam en dat bracht de twee Williams op een idee. Er was immers nóg een huurder waar het helemaal niet goed mee ging. Als ze die man nu eens uit zijn lijden verlosten? Ze gaven hun slachtoffer een paar stevige glazen whisky en lieten hem stikken met behulp van zijn kussen. Kassa!
Toen de zieke huurders op waren, besloten Burke en Hare hun cliëntèle op straat te gaan zoeken. Oude dammetjes, prostituees, maar later ook niet al te gespierd uitgevallen mannen: de twee durfden een steeds breder scala aan slachtoffers aan en als ze professor Knox een mooi vers kadaver konden aanleveren kregen ze het dubbele bedrag uitgekeerd. Waar ze al die lijken vandaan haalden hoefde Knox niet te weten. Zolang hij maar kon snijden was hij gelukkig.
Gaandeweg namen de twee steeds grotere risico’s en toen één van Knox’ studenten op een dag een prostituee op de snijtafel aantrof die hij kende – vermoedelijk beroepshalve, en dan bedoelen we háár beroep – was dat het begin van het einde. Uiteindelijk zou Hare zijn huid redden door alles te bekennen en werd alleen Burke opgehangen. Zijn lichaam werd vervolgens – voor wat hoort wat – ter beschikking gesteld aan de medische wetenschap.Robert Knox ontsnapte aan strafvervolging, maar zijn loopbaan was geknakt.
Een deel van de huid van William Burke werd later gebruikt om een boek mee in te binden.
Belangstelling? Het wordt tentoongesteld in het Royal College of Surgeons.

Muse art